آیت الله خوشوقت

نعمت نبوت

بعد از موضوعیت و محوریت ذات مقدس پروردگار متعال، مهم‌ترین مسأله، مسأله اطاعت فرمان و بندگی خداست. تمام حرف‌های دین بعد از پروردگار متعال از جمله رسالت نبی معظّم، شاخه‌ای است از کلّیِ اطاعتِ‌ فرمان و بندگی در برابر فرمان خدا. بعد از پذیرفتن خدا، خدا فرموده است: «آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ».[1]

نبّوت نعمت بزرگی است. خیلی روشن و واضح است که اگر نبوت نبود همه مردم بت‌پرست می‌شدند. هر کس در این امت و در آینده، قرار است به کمال برسد و مهذّب و مزکّی شود، به برکت همین نبّوت پیامبر صلی الله علیه و آله است. ایشان حرفهایی آوردند و کسانی که آن را انتخاب کردند که به آن عمل کنند و عمل کردند، استفاده بردند. بنابراین این همه رحمت، خیر و فضیلت به برکت پیامبری ایشان به ما رسیده است؛ چون اگر ایشان واسطه‌ فیض نبود و وحی را دریافت نمی‌کرد و به ما نمی‌رساند، ما همچنان مانند دیگران بودیم.